Czasem człowiek nie zastanawia
się nad pewnymi rzeczami do momentu, aż go spotkają.
Wyjazd do Kasisi - sierocińca
oddalonego od City of Hope ok. 30 km miał być kolejnym zwykłym wyjazdem. Wyjazdem
podczas którego miałam poznać nowe miejsce, nowych ludzi. Jednak tak nie było. Wysiadłam z samochodu i usłyszałam, niczym
świergot ptaków, piski i wesołe krzyki przeplecione płaczem. Po chwili doszło
do mnie, że jestem w sierocińcu więc nic dziwnego, że obok wesołych krzyków
słyszę dziecięcy płacz. Kolorowe obrazki
namalowane na ścianach mają umilić przebywanie w tym miejscu. Myślę, że zdały
swój egzamin bo są naprawdę ładne. Kasisi to miejsce gdzie przebywają dzieci,
które nie mają rodziców, albo których rodzina nie jest w stanie wychować czy
wykarmić. Po większość dzieci rodzina zgłasza się gdy upłynie pewien czas. Po
inne niestety nie.
Sierociniec ten jest szczególny bo przebywają w nim szczególne osoby.
Takich osóbek jest 250. Jeszcze większym zaskoczeniem jest wiek w jakim można
spotkać te dzieci. Otóż najmłodsze ma kilka dni, a najstarsze 23 lata i
studiuje. Jest tu przekrój przez wszystkie miesiące, lata, aż do osiągnięcia
pełnoletniości. To smutne, że takie maleństwa kilkudniowe czy kilkumiesięczne
nie mogą wychowywać się w rodzinnym domu. Dom ten, choć kochany nie zapewni im
jedzenia czy opieki bo nie ma osoby, która by się nimi zajęła. Może umarła, a
może żyje, ale nie ma za co kupić mleko dla dziecka. Sytuacje są różne i jest
ich dużo, dwieście pięćdziesiąt.
Smutne jest też to, że te małe Dzieciaczki
mają już w sobie śmiertelną chorobę – AIDS, w prawdzie nie wszystkie, ale może
1/4. Smutne, bo widzisz jak się bawią i śmieją, jak wyciągają do Ciebie
czekoladowe rączki żeby się przywitać. Przerażające, bo wiesz, że za jakiś czas
już ich nie będzie. Zależy z jaką szybkością wirus będzie się panoszył w ich
malutkim ciałku. Zostanie po nich puste
miejsce, które zapełni inne Dziecko. Zostanie ulubiona zabawka czy rzecz Malucha
z którą był szczególnie związany. Siostry umieszczą ją na „ścianie pamięci”
obok imienia Osóbki. Patrzysz w ich wielkie oczy i widzisz niewinność,
zaufanie, radość, czasem strach przed nową twarzą, zwłaszcza białą. Za chwilę
zatrzymania się przy łóżeczku Dziecka czy zapytanie jak ma na imię, zostaniesz
obdarowany duża porcją uśmiechu. Tak, to magiczne miejsce. Z jednej strony
przepełnione miłością i radością. To taki mały dziecięcy świat z kolorowymi
zabawkami i kochającymi siostrami, które niczym anioły w błękitnych habitach
przemykają między łóżkami czy krzesełkami. Z drugiej zaś strony to miejsce
gdzie można czuć smutek i tęsknotę za rodzinnym domem, za mamą i tatą, którzy
rzadko odwiedzają, przytulają, pocałują.
Kasisi, miejsce przepełnione
miłością, radością, smutkiem i tęsknotą. Miejsce po wizycie którego Twoja
obojętność znika. Miejsce, które zostaje na zawsze w pamięci i sercu. A dzieci
mogą nauczyć Cię jak żyć i cieszyć się życiem. To dobra lekcja dzielenia się
sobą z drugim człowiekiem.
